ಸಮರಸ-ತೊರವೆ ರಾಮಾಯಣ-ಸಂಚಿಕೆ-06-ನರಹರಿ ಕವಿ ವಿರಚಿತ

ಮನದ ಪರಿಯೇನೆನ್ನ ಮೇಲಣ

ನೆನಹಿನಂತರವೇನು ಹೇಳೈ

ಹನುಮ ಕಠಿಣವೊ ಕೋಮಲವೊ ಕಾಕುತ್ಸ್ಥನಂತಸ್ಥ

ಕನಲಿಕೆಯ ಮಾತುಗಳೊ ಮಮತೆಯ

ವಿನಯವಚನವೊ ನಿನ್ನ ಕಳುಹುವ

ದಿನದಲಿದ್ದಸ್ಥಿತಿಯನೇ ಹೇಳೆಂದಳಾ ಸೀತೆ ||೯೬||

ಅರಸಿ ಕೇಳಾಧ್ಯಾತವಿದ್ಯಾ

ಚರಿತರಿನಕುಲದವರು ರಾಮನ

ಪರಿಯವರ ಪರಿಯಲ್ಲ ಚಿಂತನೆ ದೇವಿಯರ ಮೇಲೆ

ವರಜಪಾನುಷ್ಠಾನವಿಹಿತೋ

ತ್ಕರಸಮಾಧಿಧ್ಯಾನದಲಿ ಸಂ

ಚರಣ ಜಾಗ್ರತ್ಸ್ವಪ್ನದಲಿ ಬೇಱಿಲ್ಲ ನೆನಹೆಂದ ||೯೭||

ಅಳಲದಿರಿ ನೀವಿನ್ನು ತಪ್ಪಿದ

ಕೆಲಸಕೇನಂತಿರಲಿ ಸತಿ ಕೇ

ಳೊಲುವ ನಿಮ್ಮಡಿಯರಸನನು ತಿಂಗಳಿಗೆ ತಾರದಿರೆ

ಬಳಿಕ ತಾ ಡಿಂಗರಿಗನೇ ಜಂ

ಗಳದ ಜಾಡ್ಯವ ಜಾರಬಿಡಿ ಮಂ

ಗಳೆಯರಾಗಿ ಮನೋರಥಕೆ ನೀವೆಂದನಾ ಹನುಮ ||೧೦೧||

ನಂಬನೀ ನುಡಿಗೆನ್ನನೆನ್ನನು

ನಂಬುವಂತಿರೆ ಕಿಱಿದು ಕುಱುಹುಗ

ಳೆಂಬವುಳ್ಳಡೆ ಕೊಡಿ ನಿರೂಪವನನಿತಱಿಂ ಮೇಲೆ

ನಂಬದಿರನಿದು ತಥ್ಯವೆನೆ ಬಳಿ

ಕಂಬುಜಾನನೆ ತೆಗೆದಳಾ ಮಲಿ

ನಾಂಬರದ ನಿಱಿಮಱೆಯ ನಿರುಪಮವರಶಿಖಾಮಣಿಯ ||೧೦೩||

ಗುಣನಿಧಿಯೆ ಬಾ ಕಂದ ಕಪಿದಿನ

ಮಣಿಯೆ ಬಾಯೆಂದಮಲಚೂಡಾ

ಮಣಿಯನಿತ್ತಳು ತುಂಬುವಂಬಕಜಲದ ಝಾಡಿಯಲಿ

ರಣಭಯಂಕರ ರಾಘವಂಗೀ

ಮಣಿಯ ಕೊಡು ನೀನೆಂದ ದಿನಕರಿ

ಗಣದಿಶಾಪಟಮಲ್ಲನನು ತಹುದೆಂದಳಿಂದುಮುಖಿ ||೧೦೪||

ಮಗನೆ ಕೇಳ್ ರಾಕ್ಷಸರು ಮಾಯಾ

ವಿಗಳು ಮಾಂಸಾಹಾರಿಗಳು ಮೈ

ದೆಗೆದು ನಡೆ ಮತಿವಂತನಾಗಿಯೆಕಂದ ಹೋಗೆಂದು

ಅಗಲಲಾರದೆ ಪಾವಮಾನಿಯ

ಮಗುಳೆ ಮಗುಳುಪಚರಿಸಿ ತೊರವೆಯ

ನಗರದೊಡೆಯನ ಚರನ ಕಳುಹಿದಳಶ್ರುಜಲ ಝಡಿಯೆ ||೧೦೫||