ಮೊದಲು ಎರಡು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು. ಕೊರೊನಾ ಲಸಿಕೆಗಳ ಲಭ್ಯತೆಯ ಬಗೆಗಿನ ನಮ್ಮ ಆತಂಕಕ್ಕೆ ಯಾರು ಕಾರಣ? ಇಂತಹ ಅಕ್ಷಮ್ಯ ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಯಾವ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆ? ಇದಕ್ಕೆ ಸ್ಪಷ್ಟ ಉತ್ತರ ನೀಡಿದರಷ್ಟೇ ಕಳೆದ ಒಂದು ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆ ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ ರೋಗವನ್ನು ಎದುರಿಸಲು ನಮ್ಮ ಸರ್ಕಾರ ನಮಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದೆ ಎಂದು ನಾನು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ನಮ್ಮ ವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು, ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ ರೋಗಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞರು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಮರಣ ಪ್ರಮಾಣ ಏಕೆ ಕಡಿಮೆ ಇತ್ತು ಎಂದು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಬೇಕು ಮತ್ತು ಈಗ ಅದೇಕೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನೂ ಗಮನಿಸಬೇಕು.
ಈ ಹಿಂದಿನ ಕೊರೊನಾ ಸೋಂಕಿನ ದಟ್ಟ ಹೊಗೆ ಮಾಸುತ್ತಾ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನಮ್ಮ ಮೇಲೆ ಹುಚ್ಚುತನದ ತೃಪ್ತಿಯನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಿತು. ಮತ್ತು ಇದು ಕೆಲವು ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ಭಕ್ತರಿಗೆ, ಪೇನ್ಸ್ ಗಳಿಗೆ ಕುಪ್ಪಳಿಸಲು ‘ಭಾರತವನ್ನು ಉಳಿಸಿದ’ ಮನ್ನಣೆಯನ್ನು ನೀಡಲು ಅವಕಾಶವನ್ನು ನೀಡಿತು. ಅವರಿರದಿರುತ್ತಿದ್ದರೆ ಕೋವಿಡ್ ಗೆ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಭಾರತೀಯರ ಮಾರಣ ಹೋಮ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು ಎಂಬ ಮಾತುಗಳ ಸರಣಿಗಳು ಸೃಷ್ಟಿಸಲ್ಪಟ್ಟವು. ಕಳೆದ ವಾರ ಲಸಿಕೆ ಉತ್ಸವದ ಮೊದಲು ವ್ಯಾಕ್ಸಿನೇಷನ್ ಇಲ್ಲದೆ ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ ರೋಗವನ್ನು ನಾವು ಗೆದ್ದಿದ್ದೇವೆ ಎಂಬ ಘೋಷಣೆಗಳೂ ಹೊರಬಂದಿದ್ದವು. ಯುನೈಟೆಡ್ ಸ್ಟೇಟ್ಸ್ ಮತ್ತು ಯುನೈಟೆಡ್ ಕಿಂಗ್‍ಡಂನಲ್ಲಿ ಬಹುತೇಕ ಪೂರ್ಣ ಸಾಮಾನ್ಯ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಮರಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ ಎಂದು ಗಮನಿಸಿದಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ ಏಕೆಂದರೆ ಸುಮಾರು ಅರ್ಧದಷ್ಟು ಜನಸಂಖ್ಯೆಗೆ ಈಗಾಗಲೇ ಲಸಿಕೆ ನೀಡಲಾಗಿದೆ.
ಸರ್ಕಾರವು ವ್ಯಾಕ್ಸಿನೇಷನ್‍ಗಳ ಬಗ್ಗೆ ತೀವ್ರ ನಿರ್ಲಕ್ಯ ವಹಿಸಿದ್ದು ಇದೀಗ ದೇಶದ ಸೋಂಕು ವ್ಯಾಪಕತೆಗೆ ಹಿಡಿಸದ ಕೈಗನ್ನಡಿ. ಭಾರತದ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಅರ್ಧದಷ್ಟು ಜನರಿಗೂ ಲಸಿಕೆ ಹಾಕಲು ಸಾಕಷ್ಟು ಲಸಿಕೆ ಸರಬರಾಜುಗಳನ್ನು ಆದೇಶಿಸಲು ಸಹ ಚಿಂತಿಸಲಿಲ್ಲ. ಕಳೆದ ವಾರ ಬಹಳ ಗಮನಾರ್ಹ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ, ಸಿಐಐ (ಕಾನ್ಫೆಡರೇಶನ್ ಆಫ್ ಇಂಡಿಯನ್ ಇಂಡಸ್ಟ್ರೀಸ್) ನ ಮಾಜಿ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ನೌಶಾದ್ ಫೆÇೀಬ್ರ್ಸ್ ಹೇಳುವಂತೆ "ಜನವರಿ 2021 ರಲ್ಲಿ ಭಾರತ ತನ್ನ ಮೊದಲ ಲಸಿಕೆಗಳನ್ನು ಬಳಕೆಗಾಗಿ ಅನುಮೋದಿಸಿತು. ಕೆನ್ ನಟ್ಗ್ರಾಫ್ ಜುಲೈ 2020 ರ ನಡುವೆ (ಯಾವುದೇ ಲಸಿಕೆಗಳು ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಉತ್ತೀರ್ಣರಾಗುವ ಮೊದಲು) ಮತ್ತು ಜನವರಿ 2021 ರ ನಡುವೆ, ಯುಎಸ್ 600 ಮಿಲಿಯನ್ ಡೋಸ್ಗಳನ್ನು ಆದೇಶಿಸಿತು (ಮತ್ತು ಪಾವತಿಸಿತು). ಅದು 300 ಮಿಲಿಯನ್ ಜನಸಂಖ್ಯೆಗೆ. ಅದೇ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ, ಭಾರತವು 13 ದೇಶಗಳಿಗೆ 11 ಮಿಲಿಯನ್ ಡೋಸ್ಗಳನ್ನು ರವಾನಿಸಿತು ”
ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರದ ವ್ಯಾಕ್ಸಿನೇಷನ್ ಟಾಸ್ಕ್ ಫೆÇೀರ್ಸ್ ಅನ್ನು ರೂಪಿಸುವ ಮಹಾಮಹಿಮರು ಕರ್ತವ್ಯ ಲೋಪ, ಕನಿಷ್ಠ ಜ್ಞಾನದ ಕೊರತೆಯ ಆಪಾದನೆಯನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿ ರಾಜೀನಾಮೆ ನೀಡಬೇಕು. ಆದರೆ ಅಂತಹದೊಂದು ಯತ್ನವಲ್ಲ, ಕನಿಷ್ಠ ಅಪರಾಧಿ ಪ್ರಜ್ಞೆಯೂ ಇದ್ದಂತಿಲ್ಲ. ಭಾರತದ ನೈಜ ಆಶೋತ್ತರಗಳ ಅರಿವಿರುವ ಅಧಿಕೃತರನ್ನು ಅಪಾದಿತರ ಬದಲಿಗೆ ನೇಮಿಸಬೇಕಾದ ತುರ್ತು ಇದೆ. ವಿಶ್ವದ ಶೇಕಡಾ 60 ಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಲಸಿಕೆಗಳನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ನಂಬಲಾದ ದೇಶವು ಇಂದು ತತ್ತರಿಸುತ್ತಿರುವುದು, ಅದೂ ವಾಕ್ಸಿನ್ ಗಳ ಕೊರತೆಯಿಂದ ಎಂಬುದು ನಾಚಿಕೆಗೇಡಿನ ಸಂಗತಿ. ಈ ಭೀಕರ ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ ರೋಗದ ವಿರುದ್ಧ ಗೆಲ್ಲುವ ಏಕೈಕ ಮಾರ್ಗವೆಂದರೆ ಸಾಧ್ಯವಾದಷ್ಟು ಜನರಿಗೆ ಲಸಿಕೆ ನೀಡುವುದು ಎಂದು ಬಹಳ ಹಿಂದೆಯೇ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯಿಂದ ಅರಿತುಕೊಂಡ ದೇಶಗಳನ್ನು ನಾವು ವ್ಯಾಪಾರಿ ದೃಷಞÂ್ಟಯಿಂದ ಕಂಡುಕೊಂಡು ಬೇಳೆ ಬೇಯಿಸಲು ಹೋಗಿ ಇಂದೀಗ ಪರಿತಪಿಸುವ ಸ್ಥಿತಿ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಿದೆ. ಇನ್ನೀಗ ಉಳಿದಿರುವುದು ಯುದ್ಧದ ಹೆಜ್ಜೆಗಳು ಅಷ್ಟೆ!
ಆತಂಕಕಾರಿ ಸಂಗತಿಯೆಂದರೆ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳು, ವ್ಯಾಕ್ಸಿನೇಷನ್ ಕೇಂದ್ರಗಳು, ಶವಾಗಾರಗಳು ಮತ್ತು ಸ್ಮಶಾನಗಳ ಹೊರಗೆ ಸರತಿ ಸಾಲುಗಳ ಹೊರತಾಗಿಯೂ, ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂಬ ಭಯಾನಕತೆಯು ಆಳುವ ಮಂದಿಗೆ ತಲೆಗೆ ಹೊಕ್ಕಂತಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಯಿಲ್ಲದ ಬಂಗಾಳ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಜನರಿಗೆ ಇನ್ನೂ ಚುನಾವಣಾ ರ್ಯಾಲಿಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಲು ಏಕೆ ಅವಕಾಶ ನೀಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ? ಯಾತ್ರಿಕರಿಗೆ ವೈಷ್ಣೋ ದೇವಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣಿಸಲು ಏಕೆ ಅವಕಾಶ ನೀಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ? ಕುಂಭಮೇಳಕ್ಕೆ ಏಕೆ ಅವಕಾಶ ನೀಡಲಾಯಿತು? ಮತ್ತು, ನಮ್ಮ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಅತೀ ಹೆಚ್ಚು ಜನಸಾಂದ್ರತೆಯ ಉತ್ತರಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಉಲ್ಬಣಾವಸ್ಥೆ ಅಂಕೆ ಮೀರಿದ್ದು ಪುರಸಭೆ ಚುನಾವಣೆಯನ್ನು ಏಕೆ ಮುಂದೂಡಲಿಲ್ಲ? ಕಳೆದ ವಾರ ಸೋಷಿಯಲ್ ಮೀಡಿಯಾದಲ್ಲಿ ವೈರಲ್ ಆದ ಸಾಲು-ಸಾಲು ಅಂತ್ಯಕ್ರಿಯೆಯ ಚಿತ್ರಗಳು ಭಯಾನಕವಾಗಿವೆ.
ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದಲ್ಲಿ, ಈಗ ಲಾಕ್‍ಡೌನ್ ಇದೆ, ಇದನ್ನು ಸೌಮ್ಯೋಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯವಾಗಿ ‘ಜನತಾ ಕಫ್ರ್ಯೂ’ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಈ ತಿಂಗಳ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಅದು ಅನೇಕ ಸಣ್ಣ ಉದ್ಯಮಗಳು ಒಂದೊಂದಾಗಿ ಮುಚ್ಚಲ್ಪಡುತ್ತವೆ. ಕರುಣಾಮಯಿ, ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಪಟ್ಟಣಗಳು ಮತ್ತು ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಉದ್ಯೋಗ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿರುವ ವಲಸೆ ಕಾರ್ಮಿಕರು ತಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಗಳಿಗೆ ಮರಳಲು ಕನಿಷ್ಠ ರೈಲುಗಳನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ, ಈ ಲಾಕ್‍ಡೌನ್ ಆರ್ಥಿಕತೆಗೆ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಹಾನಿಯನ್ನು ಲೆಕ್ಕಹಾಕಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಲಾಕ್‍ಡೌನ್‍ಗಳು ಯಾವಾಗಲೂ ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ ರೋಗಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಆರ್ಥಿಕತೆಗೆ ಹಾನಿ ಮಾಡುತ್ತವೆ, ಆದರೆ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗಳು ಆಮ್ಲಜನಕ, ಔಷಧ, ವೈದ್ಯರು ಮತ್ತು ಹಾಸಿಗೆಗಳಿಂದ ಹೊರಗುಳಿದಿರುವ ಕಾರಣ ಈ ಹತಾಶ ಕ್ರಮವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆ.
ಕೇರಳದಲ್ಲೂ ಈ ಹಿಂದಿನ ಸ್ಥಿತಿ ಬೇರೊಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಡುವ ಸೂಚನೆ ಇದೆ. ಇಂದಿನಿಂದ ಮೊದಲ್ಗೊಂಡು ಮತ್ತೆ ಅಂತರ್ ರಾಜ್ಯ ಸಂಚಾರಕ್ಕೆ ಕೋವಿಡ್ ಟೆಸ್ಟ್ ಕಡ್ಡಾಯಗೊಳಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ನಾವೆಣಿಸಿದಂತೆ ಟೆಸ್ಟ್ ವರದಿಗಳು ನಮಗೆ ಲಭ್ಯವಾಗುವ ವಿಜಯನಗರ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಸದ್ಯಕ್ಕಂತೂ ನಮ್ಮಲ್ಲಿಲ್ಲ. ದಿನನಿತ್ಯ ಕಾಸರಗೋಡು-ಮಂಗಳೂರು ಸಹಿತ ದಕ್ಷಿಣ ಕನ್ನಡದ ವಿವಿಧೆಡೆ ಸಂಚರಿಸುವ ಸಾವಿರಾರು ಮಂದಿ ಯಾವ ಸ್ಥಿತಿ ತಲಪುವರೋ ಎಂಬುದು ಅನೂಹ್ಯ. ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳು, ಆಡಳಿತ ವರ್ಗ, ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ಪರ-ವಿರೋಧ ಹೋರಾಟ, ವಾಟ್ಸ್ ಆಫ್ ಸಮರದಲ್ಲೇ ಮುಳುಗಿರುವಾಗ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರಿಗೆ ಕೊನೆಗೂ ಕಾಡುವ ಪ್ರಶ್ನೆ ಸರ್ಕಾರಗಳು ಇರುವುದಾದರೂ ಏಕೆ, ಯಾರಿಗೆ ಮತ್ತು ಎಷ್ಟು? ವಿಷಣ್ಣತೆಯಷ್ಟೇ ಉತ್ತರ ಮತ್ತು ಆಗೊಮ್ಮೆ, ಈಗೊಮ್ಮೆ ವಟಗುಟ್ಟುವಿಕೆ!
DOCTYPE html>
