ದೇವಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ ದೇಣಿಗೆ ಫಲಕಗಳು: ಗಮನಾರ್ಹವಾದ ಅಣಕಿಸುವ ಟೀಕೆ

ತಿರುವನಂತಪುರಂ: ದೇವಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ ನಿಷ್ಠಾವಂತ ಭಕ್ತರು ನೀಡುವ ಹರಕೆ ರೂಪದ ಕಾಣಿಕೆಗಳನ್ನು 'ಕಾವಲುಗಾರರು' ಕದಿಯುವ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವಂತೆ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪೋಸ್ಟ್ ಗಮನಾರ್ಹವಾಗಿದೆ.

ಆರ್ಯಲಾಲ್ ಅವರ ಫೇಸ್‍ಬುಕ್ ಪೋಸ್ಟ್‍ನಲ್ಲಿ ದೇವಾಲಯಗಳು ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಪಾವಿತ್ರ್ಯ ಮತ್ತು ಪರಿಕಲ್ಪನೆಗೆ ಅನಗತ್ಯವೆಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆ, ಅವುಗಳಿಗೆ ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಪಾವಿತ್ರ್ಯವನ್ನು ನೀಡುವ ವಿಶೇಷ ಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಮೀರಿ. ದೇಣಿಗೆ ನೀಡಿದರೆ ಅದು ಯಾರಿಗಾದರೂ ಸೇರಿದೆ ಎಂದು ಬರೆಯುವುದು ಸನಾತನ ಧರ್ಮ ಮತ್ತು ಪ್ರವಾದಿ ಧರ್ಮದ ನ್ಯಾಯಕ್ಕೂ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಸಹ ಗಮನಸೆಳೆದಿದ್ದಾರೆ. ಯಾವುದೂ ನನ್ನದಲ್ಲ ಎಂಬ ಆರ್ಷ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಮಂಡಿಸಿದ ಮಹಾನ್ ಕವಿ ಅಕ್ಕಿತಂ ಅವರ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಸಹ ಪೋಸ್ಟ್ ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತದೆ, ಇದು ಗಂಭೀರ ಚರ್ಚೆಗೆ ದಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿದೆ. ದೇವಾಲಯವನ್ನು ಕಬಳಿಸಿದವರ ಮುಖವಾಡ ಕಳಚಿ ಬಿದ್ದಾಗ ಈ ವಿಷಯ ಸಾಮಾಜಿಕವಾಗುತ್ತದೆ. ಆರ್ಯ ಲಾಲ್ ಅವರ ಟಿಪ್ಪಣಿ ಹೀಗಿದೆ:  

"

#ನನ್ನ_ಆನೆ_ಅಲ್ಲ.....

ದೇವಾಲಯದ ಚಿನ್ನದ ಹೊಳಪಲ್ಲ, ದ್ವಾರಪಾಲಕನ ಚಿನ್ನದ ಗುರಾಣಿಗಳಲ್ಲ, ಆದರೆ ಭಗವಂತನ ಮುಂದೆ ದೀಪದ ಉಷ್ಣತೆ ಮತ್ತು ಬೆಳಕು ಆತ್ಮವನ್ನು ಶುದ್ಧೀಕರಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಬೆಳಗಿಸುತ್ತದೆ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆ, ಬೂದಿ ಮತ್ತು ಗಂಧದ ಪವಿತ್ರತೆಯಿಂದ, ಅರ್ಪಣೆಗಳ ಸ್ವರ್ಗೀಯ ಅನುಭವದಿಂದ, ಹೂವಿನ ಪರಿಮಳಗಳಿಂದ ಮತ್ತು ಧೂಪದ್ರವ್ಯದ ಸುವಾಸನೆಯಿಂದ ಒಬ್ಬನನ್ನು ಶುದ್ಧೀಕರಿಸಬಹುದು ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆಯಿಂದ, ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ, "ಗರ್ಭವನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿ, ಯಾರು ನನ್ನವನು, ನನ್ನವನು..." ಮನುಷ್ಯನು ಕಲ್ಲುಗಳು ಮತ್ತು ಮುಳ್ಳುಗಳನ್ನು ತುಳಿದು ಪರ್ವತವನ್ನು ತುಳಿಯುತ್ತಾನೆ ಎಂಬ ದೃಢ ನಂಬಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ. ಅವನು ಪ್ರತಿಯೊಂದು ದೇವಾಲಯವನ್ನು ಭರವಸೆಯಿಂದ ನೋಡುತ್ತಾನೆ. ಅಲ್ಲಿ, 'ವಿಗ್ರಹಕ್ಕಿಂತ ದೊಡ್ಡ ಶಾಂತಿಗಳು' ಅವರನ್ನು ಅಶಾಂತಗೊಳಿಸುತ್ತವೆ.

ಎಲ್ಲಾ ದೇವಾಲಯಗಳೂ ಭಕ್ತರದ್ದು. ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ಸೇರಿದ್ದು ಹೇಗೆ, ದಾನ ಕೊಟ್ಟವರಾರು? ಅವುಗಳ ಮೇಲೆ ಎಲ್ಲೆಡೆ "ಯಾರಿಗೆ ಸೇರಿದ್ದು" ಎಂದು ಬರೆದವರು ಯಾರು? ನಿಜವಾದ ಮಹಾಯೋಗಿಗೆ 'ಕಳ್ಳನ ಚಿನ್ನ'ದೊಂದಿಗೆ ಆಶ್ರಯ ಮತ್ತು ಕಾವಲು ನಾಚಿಕೆಯಿಲ್ಲದೆ ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿದವರು ಯಾರು? ಅಯ್ಯಪ್ಪನ್ ಆ 'ಕದ್ದ' ಸಹವಾಸದೊಂದಿಗೆ ಉರಿಯುತ್ತಿರಬೇಕು ಸಂಪತ್ತು. ಅವಮಾನಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗುವ ಹಣವನ್ನು ಬಳಸಬೇಕೇ? ಧರ್ಮದ ಸಾಕಾರ ರೂಪವಾದ ಅಯ್ಯಪ್ಪನಿಗೆ ಅದು ಸರಿಹೊಂದುವುದಿಲ್ಲ. ಭಸ್ಮವೇ ಸವಿಯಾದ ವರವಾಗಿ ಕುಳಿತಿರುವಲ್ಲಿ, ಚಿನ್ನದ ಛಾವಣಿ ಇದೆ! ಚಿನ್ನದ ದ್ವಾರಪಾಲಕರು! ಕಳ್ಳ, ಕಳ್ಳಸಾಗಣೆದಾರನ ಔದಾರ್ಯ! ಗೋಡೆಯ ಮೇಲೆ ಬರೆದ ಆ ಮಹಾನ್ ವಾಕ್ಯಕ್ಕೇನು ಅರ್ಥ. ಇಂದು ಶಬರಿಮಲೆಯಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಮುಖ್ಯವಾದ ವಿಷಯ. ದೊಡ್ಡ ಅಶ್ಲೀಲತೆ.

ಪ್ರತಿಯೊಂದು ದೇವಾಲಯದಲ್ಲೂ, ನಾಚಿಕೆಯಿಲ್ಲದ ಮತ್ತು ಗೌರವವಿಲ್ಲದ ಸಂಪತ್ತಿನ ಅಶ್ಲೀಲತೆಗಳಿವೆ. ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ವಾಸ ಮಾಡುವ ಅಲಂಕಾರಿಕ ವಾಸಸ್ಥಾನಗಳು. ಬಡವರ ಪ್ರದರ್ಶನವನ್ನು ಅಮೂಲ್ಯವಾದ ಪ್ರದರ್ಶನವನ್ನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸುವ ದಾನದ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆ! ಪ್ರಪಂಚದ ಅಂತ್ಯದ ನಂತರವೂ, ಯಾರಾದರೂ ಉಳಿದಿದ್ದರೆ, ಅವರು ಈ ‘ಮಹಿಮ’ವನ್ನು ಓದುವ ಮೂಲಕ ರೋಮಾಂಚನಗೊಳ್ಳಬೇಕು ಮತ್ತು ಈ ಸಣ್ಣ ದಬ್ಬಾಳಿಗಳು ದೇವಾಲಯ ನಡೆ ಮತ್ತು ನಾಲಂಬಲದಲ್ಲಿ ಮಹಾನ್ ವಾಕ್ಯ ಮತ್ತು ಅವರ ಹೆಸರುಗಳನ್ನು ಅಶ್ಲೀಲವಾಗಿ ಬರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಈ ಮಹಾನ್ ವೇದಾಂತಿಗಳಿಗೆ “ನಿಮ್ಮ ಬಲಗೈ ಏನು ಮಾಡುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ನಿಮ್ಮ ಎಡಗೈಗೆ ತಿಳಿಯಬಾರದು” ಎಂಬ ಸೆಮಿಟಿಕ್ ಶಿಷ್ಟಾಚಾರವೂ ಇಲ್ಲ!

ಇದೆಲ್ಲವೂ ತನ್ನ 'ಓತು ವಾಯ' ದೊಂದಿಗೆ ಮೀನು ಮತ್ತು ಮಾಂಸವನ್ನು ತನ್ನ ನೆಚ್ಚಿನ ಆಹಾರವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರುವ ಉನ್ನಿಕೃಷ್ಣನ್, ಮಡಿಕೆಗಳು ಮತ್ತು ಕಪ್ಪು ಹಣವನ್ನು ಕದಿಯುತ್ತಾನೆ. 'ಕೋಳಿಯನ್ನು ಕಾಯುವ ನರಿ' ಎಂಬುದು ಈಗಷ್ಟೇ ರೂಪುಗೊಂಡ ಶೈಲಿಯಲ್ಲ. ದೇವಸ್ವಂ ಇರುವುದೇ ಅದಕ್ಕೆ.

ಆನೆಯಿಂದ ಅವನು ದಡ್ ಎಂಬ ಶಬ್ದದೊಂದಿಗೆ ಇಳಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ದಾರಿಯನ್ನು ತಡೆದು ಕತ್ತರಿಸಲು ಕೇಳಿದ ಆನೆಗಳಿಗೆ, "ಈ ಆನೆಗಳು ನನ್ನದಲ್ಲ, ಈ ಮಹಾನ್ ದೇವಾಲಯಗಳು ನನ್ನದಲ್ಲ, ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳೇ" ಎಂದು ಹೇಳಿದ 'ಹಳೆಯ ಮೆಲ್ಸಾಂತಿ'ಯಿಂದ, ಚಲನಚಿತ್ರ ತಾರೆಯ ಮನೆಗೆ 'ಸಂಪತ್ತಿನ ದ್ವಾರ'ವನ್ನು ತಂದು ಪೂಜಿಸುವ 'ಉನ್ನಿಕೃಷ್ಣನ್, , ಚಿನ್ನವನ್ನು ತಾಮ್ರವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸುವ ರಸಾಯನಶಾಸ್ತ್ರಕ್ಕಾಗಿ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಒಪ್ಪಂದಗಳಿಗೆ ಸಹಿ ಹಾಕುವ ದೇವಸ್ವಂ ದೆವ್ವಗಳಿಗೆ. ಭಕ್ತರು ಉಡುಗೊರೆಗಾಗಿ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಕಾಯುತ್ತಿರುವಾಗ, ಕಳ್ಳ ಏಕೆ ಆತುರ ಮತ್ತು ಚಿಂತಿತನಾಗಿದ್ದಾನೆ?!

ಭಕ್ತರ ಇತಿಹಾಸ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಕೊಳಕು, ಬೆವರುವ ಅವಿಲ್‍ನಂತೆ ಅದ್ಭುತವಾದ ಕೊಡುಗೆ ಇನ್ನೊಂದಿಲ್ಲ. ಒಣಗಿದ ನೆಲ್ಲಿಕಾಯಿಯಷ್ಟು ದೈವಿಕ ಉಡುಗೊರೆ ಇನ್ನೊಂದಿಲ್ಲ. ಪಾಲಕ್ ಎಲೆಯಷ್ಟು ರುಚಿಕರವಾದ ಇನ್ನೊಂದು ಸವಿಯಾದ ಪದಾರ್ಥವಿಲ್ಲ. ದಿ ಶ್ರೀಮಂತ ಹಂಕ್‍ನ "ಗುಡಿಗಳು" ಈ ಮಹಾನ್ ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ನಮ್ಮದಲ್ಲದಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಿವೆ. ಈ ಆನೆಗಳು ನನ್ನದಲ್ಲ, ಈ ಆನೆಗಳು ನನ್ನದಲ್ಲ. ಇನ್ನೊಂದು ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ, ಅದು ಹೇಳುತ್ತಿದೆ ಮಹಾ ದೇವಾಲಯ ನನ್ನದಲ್ಲ, ಆದರೆ ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳು ಕೂಡ. ಏನಾದರೂ ಉಳಿದಿದೆಯೇ ಎಂದು ನೋಡಿದ ನಂತರ, ಕನಿಷ್ಠ ಆ ವಿಗ್ರಹವನ್ನು ಬಡವರಿಗಾಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಬಿಡಬೇಕು. ಏಕೆಂದರೆ;

"ನಾನು ನೋಡುವ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ, ಅದು ಕಣ್ಣೀರು ಆಗಿದ್ದರೂ ಸಹ, ನಂಬಿಕೆಯ ಬಲದಿಂದಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತೇನೆ..

ಗರ್ಭವನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿರುವ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿಗೆ ಮೀಸಲಾದ ವ್ಯಕ್ತಿ ನನ್ನವನು, ನನ್ನವನು..."